заповедъ болъши въ законе.
(Мф. 22:37) Иисусъ же рече ему. възлюби Господе Бога
твоего въсемъ сръдъцемъ тво
имъ. и въсею душею твоею. и всею
мыслию твоею. (Мф. 22:38) се естъ пръва
е и болъшие заповедъ. (Мф. 22:39) въторае
же подобъна ей. възлюбиши искръ
него своего еко самъ ся. (Мф. 22:40) въ сею о
бою заповедию въсъ законъ и
пророци висятъ. (Мф. 22:41) Събраномъ же
фарисеомъ въпроси я Иисусъ (Мф. 22:42) глаголя чъ
то ся вамъ мнитъ о Христе чий естъ
Сынъ глаголашя Ему. Давидовъ. (Мф. 22:43) глагола имъ
како убо Давидъ Духомъ Господе нари
цаетъ како ему естъ Сынъ. (Мф. 22:46) и никъ
тоже не можаашетъ Ему отъве
щати словесе. ни съме къто от дъ
не того въпросити Его къ тому. (Мф. 23:1)
Тогда Иисусъ глагола къ народомъ и учени
комъ Своимъ (Мф. 23:2) глаголя. на Моисеове
седалищи седю кънижъници и фа
рисеи. (Мф. 23:3) въсе убо елико аще рекутъ