шихъ прегрешениихъ. (Мф. 19:1) И быстъ егъ
да сконъче Иисусъ словеса си преиде
отъ Галилея и приде въ преде
лы Июдейскы об онъ полъ Иоръ
дана. (Мф. 19:2) и по Немъ идю народи мъно
зи и исцели я ту. (Мф. 19:3) И приступи
шя къ Нему фарисеи искушауще и
глаголюще аште достоитъ человеку пу
стити жену свою. (Мф. 19:4) Онъ же отве
штавъ рече имъ несте ли чъли
еко створи искони мюжъскъ по
лъ и женъскъ створилъ е естъ
(Мф. 19:5) и рече сего ради оставитъ человекъ
отца своего и матеръ и прилепитъ
ся жене своей. и бюдете оба въ
плътъ едину (Мф. 19:6) темъ же уже не
сте дъва нъ плътъ едина. еже
убо Богъ съчета человекъ да не разлу
чаетъ. (Мф. 19:7) глаголашя Ему чъто убо Мо
иси заповеда дати кънигы ра
спустъныя и отъпустити у.
(Мф. 19:8) глагола имъ еко Мосии по жесто
сръдию вашему повеле вамъ