(Мк. 10:22) Онъ же дряселъ бывъ о слове
се. отиде скръбя. бе бо имея
сътяжание много. (Мк. 10:23) и възь
ревъ Иисусъ. глагола ученикомъ
Своимъ. како не удобь иму
штеи богатьство. въ Царство
Божие вьнидутъ. (Мк. 10:24) учени
ци же ужасааху ся о слове
сехъ Его. Иисусъ же пакы отъве
штавъ глагола имъ. чяда. еко
не удобь естъ упъваюштии
мъ на богатьство. въ Царствие
 Божие вьнити. (Мк. 10:25) удобее е
стъ вельбуду. сквозе
игълине уши пройти. не
же богату вь Царствие Божье
вьнити. (Мк. 10:26) они же из лиха ди
влеаху ся глаголюште къ себе.
къто можетъ спасенъ быти.
(Мк. 10:27) и възьревъ на ня Иисусъ глагола.
отъ человекъ невъзможьно. нъ
не отъ Бога. все бо възможь
на отъ Бога сутъ. (Мк. 10:28) начятъ