(Лк. 4:28) <…> вьси ерости. на сънъмишти.
слышяште се. (Лк. 4:29) и въставъ
ше изгънашя И вънъ из гра
да. и ведошя И до връху горы.
не нейже градъ ихъ съзъда
нъ беаше. да бу И низърину
ли. (Лк. 4:30) Онъ же прошьдъ по среде
ихъ идеаше. (Лк. 4:31) И въниде въ
Каферънаумъ. въ градъ Га
лилейскъ. И бе учя въ
суботы. (Лк. 4:32) и ужасааху ся
о учении Его. еко съ вла
стью бе слово Его. (Лк. 4:33) И въ съ
нъмишти бе человекъ. имы духъ
бесъ нечистъ. и възъпи
гласомь вельемь глаголя. (Лк. 4:34)
Иисусе Назареанине. пришьлъ
еси погубитъ насъ. вемъ
Тя къто еси. Святы Божий. (Лк. 4:35) и за
прети ему Иисусъ. глаголя. премль
чи изиди иж него. и повръ
гъ и бесъ по среде. изиде
из него. никакоже не вре