дутъ. (Лк. 12:21) тако събираяй се
бе. а не въ Богъ богатея.
(Лк. 12:22) рече же къ ученикомъ Сво
имъ. сего ради глаголю вамъ.
не пьцете ся душею чьто
есте. ни теломь въ чьто
облечете ся. (Лк. 12:23) душа бо боль
ши естъ пиштя. и тело о
деждя. (Лк. 12:24) съмотрите вранъ.
како не сеютъ ни жьню
тъ. имъже нестъ съкро
вишта. ни хранилишта.
и Богъ питаетъ я. кольми
паче вы есте лучьши
пьтиць. (Лк. 12:25) къто же отъ васъ
пекы ся можетъ. прило
жити телесе своемь ла
къть единъ. (Лк. 12:26) аште убо
ни мала чесо можете.
чьто въ прочиихъ пече
те ся. (Лк. 12:27) съмотрите цветъ
сельныхъ. како расту
тъ. не труждаютъ ся