чьто твори Давидъ. егда въ
злака самъ. и суштеи съ ни
мь. (Мф. 12:4) како вьниде въ храмъ
Божий. и хлебы предъложе
ние сънестъ. ихъже не до
стоино ему бе ести. ни су
штиимъ съ нимь. тъкмо
иереомъ единемъ. (Мф. 12:5) Ли не
сте чьли въ законе. еко въ
суботы. иереи въ цркъве.
суботу скврънятъ. и не
повиньни сутъ. (Мф. 12:6) глаголю вамъ
еко цркъве и болий естъ сь
де. (Мф. 12:7) аште ли бисте веде
ли. чьто естъ. милости
хошту. а не жрътве. нико
лиже убо бисте осудили
неповинихъ. (Мф. 12:8) Господь бо естъ
суботе Сынъ Человеческы. (Мф. 12:9) И пре
ходя отъ туде Иисусъ. приде на
сънъмиште ихъ. (Мф. 12:10) и се человекъ
бе ту руку имы суху.
и въпросишя и глаголюште.